Budaya India dicirikan dengan sinkretisme yang tinggi dan kemajemukan budaya. Budaya India mampu memantapkan tradisi lama sambil menyerap adat resam, tradisi dan idea baru dari para penjajah dan pendatang. Kepentingan kepelbagian budaya telah lama menyatakan sejarah dan tradisi, perlembagaan dan penyusunan politik India.
Monumen-monumen yang penting seperti Taj Mahal dan contoh seni bina mughal yang lain serta seni bina india selatan merupakan kesan tradisi-tradisi yang menggabungkan unsur-unsur dari merata tempat di dalam dan luar negara.
Seni bina vernakular India pula menunjukkan perbezaan ketara antara rantau.
Muzik India meliputi beraneka tradisi dan gaya rantauan.
Muzik klasiknya terbahagi kepada
muzik klasik Hindustan India Utara dan
muzik Karnatik India Selatan. Bentuk-bentuk muzik popular yang banyak disetempatkan termasuklah
muzik filmi dan
muzik rakyat seperti
bhangra. Wujudnya banyak jenis
tarian klasik, termasuk
bharatanatyam,
kathakali,
kathak,
kuchipudi,
manipuri,
odissi dan
yakshagana; yang sering disertakan bentuk naratif dan disemai dengan unsur-unsur kesalihan dan
mitos.
Karya-karya
kesusasteraan India terawal disebarkan secara lisan dan hanya lama kemudian didapati dalam bentuk bertulis.
[8] Ini termasuklah karya-karya
kesusasteraan Sanskrit, seperti epik
Mahabharata dan
Ramayana, dan drama
Pengiktirafan Śakuntalā,
[8] serta juga karya-karya
kesusasteraan Sangam dalam
bahasa Tamil.
[9] Antara pengarang India zaman moden yang giat mengarang dalam bahasa-bahasa India atau Inggeris,
Rabindranath Tagorelah yang paling terkenal. Antologi lagu kesalihan beliau,
Gitanjali, membantu Tagore meraih Hadiah Nobel pada tahun 1913.
Industri perfileman India, yang lahir pada tahun 1913 melalui
Raja Harishchandra oleh
Dadasaheb Phalke, kini merupakan industri perfileman terbesar di dunia, dengan perfileman
bahasa Hindi komersial
Bollywood yang bertapak di
Mumbai sebagai wajahnya yang paling dikenali.
[10] juga wujudnya tradisi-tradisi mantap dalam perfileman bahasa serantau, termasuk
Bangla,
Kannada,
Malayalam,
Marathi,
Tamil, dan
Telugu.
Pather Panchali (1955), filem pertama
auteur Satyajit Ray mengenai zaman kanak-kanak dan kematian di kawasan perkampungan
Bengal, merupakan satu mercu tanda perfileman sedunia.
[11][12]
Masakan India disifatkan dengan pelbagai gaya rantauan dan penggunaan herba dan rempah yang canggih. Makanan ruji di kawasan India ialah nasi (khususnya di selatan dan timur) dan gandum (terutamanya di utara).
[13]
Pakaian India tradisional menampakkan perbezaan ketara dari rantau ke serantau dari segi warna dan gaya dan bergantung kepada pelbagai faktor, termasuk iklim. Gaya-gaya pakaian yang popular termasuklah
sari untuk wanita dan
lungi atau
dhoti untuk lelaki.
Sungguhpun sukan kebangsaan India ialah
hoki, namun
kriket ialah sukan paling popular. Di beberapa negeri, terutamanya yang di
timur laut dan negeri-negeri Bengal Barat, Goa, dan Kerala,
bola sepak juga popular.
[14] Dewasa ini,
tenis juga kian laris.
Catur yang disangka ramai berasal dari India, juga melihat peningkatan popularitinya serentak dengan peningkatan bilangan
grandmaster dari India. Sukan tradisi termasuklah
kabaddi,
kho-kho, dan
gilli-danda, yang dimain di seluruh India. India merupakan tampat lahir seni
yoga dan
seni mempertahankan diri, iaitu
Kalarippayattu dan
Varma Kalai.
Kebanyakan
perayaan India berbentuk keagamaan, namun ada yang disambut oleh rakyat tanpa mengira kasta atau kepercayaan. Perayaan yang paling banyak disambut termasuk
Diwali,
Holi,
Onam,
Dussehra,
Bihu,
Durga puja, kedua-dua
Hari Raya,
Krismas,
Ugadi, dan
Vaisakhi. India mempunyai tiga
cuti kebangsaan. Setiap negeri juga mempunyai set sembilan hingga dua belas hari cuti yang tersendiri. Amalan keagamaan adalah sebahagian penting dalam kehidupan seharian dan dijadikan perkara awam. Nilai kekeluargaan tradisi Indian masih disanjung tinggi, meskipun keluarga-keluarga di bandar kini lebih menggemari keluarga asas atas sebab kekangan-kekangan sosioekonomi yang dikenakan sistem keluarga bergabung.
sumber: Google
